5 Δεκεμβρίου 2013

Μια ιστορία κάποια Χριστούγεννα…



Όταν είσαι ακόμη μωρό, μέσα στην κούνια σου φασκιωμένο, νιώθεις μια ασφάλεια και μια σιγουριά και αν ακόμη κάτι σε ενοχλήσει  και δεν αισθανθείς καλά, βάζεις τα κλάματα και αμέσως  έρχεται η μάνα σου και σε παίρνει αγκαλιά και ησυχάζεις! Γιατί νιώθεις τη φροντίδα και τη στοργή της να σε σκεπάζει!
Αισθάνεσαι και νιώθεις πράγματα ακόμη και όταν ήσουν μέσα στην κοιλίτσα της για 9 μήνες!
Ο μπαμπάς μου αγαπάει τη μαμά μου, άσχετα αν δεν τις το δείχνει πολλές φορές! Όχι, είναι καλός ο μπαμπάς μου!
Σήμερα γύρισε από τη δουλειά αρκετά θυμωμένος! Τώρα τελευταία δηλ. συνέχεια αυτή τη διάθεση έχει όταν επιστρέφει στο σπίτι, σαν κάτι να τον ενοχλεί.
Κάθετε για λίγο και έπειτα ξαναφεύγει και έρχεται τα ξημερώματα. Η μαμά μου στενοχωριέται πολύ και ανησυχεί, και ‘γω την καταλαβαίνω! Νιώθω την καρδούλα της όταν χτυπάει γρήγορα από αγωνία για τον μπαμπά μου να μην του συμβεί τίποτε κακό εκεί πέρα που τριγυρνάει.
Χθες γύρισε πιωμένος  και έγινε φασαρία στο σπίτι. Εγώ τρόμαξα πολύ!
-Που ήσουν..;
-Όπου θέλω! Λογαριασμό θα σου δώσω; Δεν κατάλαβα! Επειδή σε βρήκαμε και σε πήραμε από το ψωριάρικο χωριό σου και σε παντρευτήκαμε θα μας τη βγεις και από πάνω…!
-…
-Κοιτά εκεί η Μαίρη…, να μας κάνει ερωτήσεις και υποδείξεις για το πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας..!
-Είμαστε οικογένεια! Έχουμε και ένα παιδί.., το ξέχασες..;!
-Το οποίο εσύ ήθελες να γεννήσεις. Ήξερες από την αρχή ότι εγώ ήμουν αντίθετός με αυτή την απόφαση!
-Μα γιατί να μην γεννήσω το παιδί μας! Είναι καρπός της αγάπης μας! Εσύ έλεγες πως με αγαπούσες! Παντρευτήκαμε και μετά μάθαμε πως είμαι έγκυος! Άλλοι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά και παρακαλούν το Θεό νύχτα-μέρα για να τους δώσει ένα αγγελουδάκι! Κι εμένα που μου το έδωσε θα το πετάξω..;!
-Εμένα δεν θα μου αντιμιλήσεις ποτέ ξανά! Είμαι ο άντρας του σπιτιού και οι αποφάσεις μου και το πώς θα ζήσω και τι θα κάνω είναι δικός μου λογαριασμός και είναι νόμος!
Ξαφνικά ακούστηκε ένα δυνατό χτύπημα και έπειτα ένα κλάμα!
Ήταν η μαμά που ξέσπασε σε αναφιλητά όταν την χτύπησε ο μπαμπάς μου δυνατά στο πρόσωπο!
Τις επόμενες μέρες τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο δύσκολα…
Ο μπαμπάς μου συνέχισε να λείπει τα βράδια από το σπίτι, να γυρνάει μέθυσος και να ξυλοκοπάει άγρια τη μαμά μου! γιατί άμα γίνει η αρχή, έπειτα δεν σταματάει…
Όλα τα καταλάβαινα!...
Παραμονή Χριστουγέννων. Όλα στολισμένα! Ο κόσμος στους δρόμους χάζευε τις βιτρίνες και τα λαμπιόνια,  που παράδοξα, ήταν πιο φωτεινά από τις ψυχές τους.
Όλα γιορτινά, όλα χαρούμενα, γεννιέται ο Μεσσίας, ο Χριστός, χαρά μεγάλη σε όλη την οικουμένη!
Η μητέρα στο σπίτι ολοκλήρωνε τις ετοιμασίες. Ο πατέρας απών!
Κάποια στιγμή ακούγονται δυνατά γέλια και φωνές κοντά στην είσοδο της πολυκατοικίας. Η μία φωνή ήταν γνώριμη, η άλλη; Η μητέρα βγήκε έξω στο μπαλκόνι για να δει ποιος μπορεί να ήταν. Είδε τον μπαμπά να μιλάει και να αγκαλιάζει τρυφερά μία άλλη γυναίκα! 
 Πάγωσε!
Δεν μπορούσε να καταλάβει αν έβλεπε εφιάλτη ή αν ήταν πραγματικότητα! Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, το ένιωθα! Τα μάτια της, χωρίς να το θέλει, άρχισαν να βουρκώνουν! Γέμιζαν με δάκρυα, δάκρυα που μέσα τους είχαν όλες τις αναμνήσεις του παρελθόντος, από την ημέρα της γνωριμίας τους, από το γάμο τους, τις υποσχέσεις αιώνιας αγάπης, πίστης και σεβασμού, μέχρι τώρα, τη στιγμή που είδε τον άνδρα της να είναι αγκαλιά με μία άλλη, μία ξένη…!
Ένιωσε ξαφνικά μία ζάλη και κάθισε γρήγορα στην καρέκλα. Ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στον τοίχο κι έκλεισε τα μάτια. Ήθελε πάση θυσία να διαγράψει την εικόνα που είχε καρφωθεί στην μνήμη της σαν να μην είχε συμβεί ποτέ!
Άκουσε κλειδιά στην πόρτα! Πήρε μία βαθιά ανάσα και σηκώθηκε. Προχώρησε προς
το διάδρομο και έπειτα κατευθύνθηκε προς το σαλόνι. Εκεί αντίκρισε τον άνδρα της. Μόλις είχε μπει στο σπίτι. Ήταν ενοχλημένος από την παρουσία της, σα να του έφταιγε το γεγονός ότι ήταν εκεί, στο σπίτι τους. Ίσως θα προτιμούσε να ήταν ακόμη μαζί με εκείνη την «κυρία». Δεν του αποκρίθηκε, τον κοίταξε απλά, και έπειτα γύρισε την πλάτη της για να κατευθυνθεί προς την κουζίνα.
-Γιατί με κοίταξες έτσι; Τι έγινε; δεν σου αρέσει κάτι πάνω μου..;
-Κοίταξα για να σιγουρευτώ αν είσαι εσύ ο άνθρωπος που παντρεύτηκα. Αφού δεν αναγνώρισα στο πρόσωπό σου εκείνο τον άνθρωπο που γνώρισα και αγάπησα…
- Τι λες;; Έχεις τρελαθεί;; Πως τολμάς;;

(-Μαμά…, μ’ ακούς;)
Μόνο ένας δυνατός κρότος ακούστηκε και μετά σιωπή!...
Ένα απαλό φως ουράνιο πλημμύρισε το δωμάτιο και σκέπασε το κορμάκι της κοπέλας! Μετά χάθηκε, και μαζί του και αυτή!
Δυο αστεράκια τώρα έλαμπαν στον ουρανό φωτεινότερα από τ’ άλλα…
Kαι κάπου εκεί έξω τώρα ξημέρωναν Χριστούγεννα…!

 Lia@

Η ιστορία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα με κάποια στοιχεία μυθοπλασίας.

6 σχόλια:

  1. Αυτοκτονησε ή την σκοτωσε?
    Οπως και να'χει
    καμμια εκδοχη δεν ειναι λυση.

    φιλιφιλακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Δύο αστεράκια τώρα έλαμπαν στον ουρανό..."? Γιατί 2? Πολύ λυπηρή η ιστορία σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...γιατί η γυναίκα ήταν έγκυος!
      όταν σκοτώθηκε εκείνη πέθανε και το μωράκι της!

      ίσως να μην έγινε αντιληπτή σωστά η ιστορία...,
      η όλη οπτική είναι μέσα από το μωράκι της!

      ελπίζω να βοήθησα λιγάκι και να ξεκαθαρίστηκε το τοπίο!

      σε ευχαριστώ που πέρασες!
      να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Είναι ντροπή για το ανθρώπινο είδος κάτι τέτοια πλάσματα να λέγονται άνθρωποι...
    Καλό απόγευμα Λία μου :) Καλό παράδεισο στην μητέρα και το αγγελούδι της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. είναι ντροπή! συμφωνώ απόλυτα!
      όσο για το τελευταίο που λες, επέτρεψέ μου να σου πω ότι αυτό αποτελούσε στοιχείο μυθοπλασίας στην ιστορία αυτή!
      δεν σημαίνει όμως ότι τέτοια απάνθρωπα πράγματα δεν συμβαίνουν και δεν ακούμε ή διαβάζουμε συχνά ότι κάποιοι ανίδεοι τα έχουν πράξει!

      εύχομαι όλα να αλλάξουν, και από δω και στο εξής να πάψουμε να συμπεριφερόμαστε σαν θηρία!

      Να είσαι πολύ καλά Ωραιοζήλη μου!

      Διαγραφή

Για να μην περπατώ μόνη...