5 Σεπτεμβρίου 2013

Memo Book

27/2/1998




«Mια μέρα στο χωριό μας, όταν ξύπνησα
είδα ένα χαρταετό μου πετούσε χωρίς σπάγκο.
Όμως αυτός ο χαρταετός δεν είχε ούτε χρώματα.
Βγήκα έξω από το σπίτι και τον έπιασα.
Τον πήγα στο σπίτι, όμως ξέχασα ότι θα έβγαινε από το
παράθυρο, και έφυγε.»



(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μία "έκθεση" που έγραψα, όταν ήμουν 7 χρονών!)





9 σχόλια:

  1. όχι ταλεντάκι, απλά από ότι κατάλαβα όταν ξαναδιάβασα κάποια σκόρπια κείμενα που είχα από τα παιδικά μου χρόνια,
    έχω πολύ μεγάλη φαντασία, κάτι που δεν έχω πλέον! :)

    Φιλάκια κορίτσι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο χαρταετός σου που σου έφυγε απο το παράθυρο...πόσο γλυκό για ένα κοριτσάκι 7 χρόνων..αν είχες φαντασία τότε κοριτσάκι μου,θα έχεις και τώρα...βγες στη φύση και ονειρέψου..μια βόλτα μ'ένα ποδήλατο στα στενά της πόλης μια μοναχική συνάντηση με το φεγγάρι..ξέρεις πόση φαντασία μπορεί να σου δώσει ένα μοναχικό φεγγαράκι όταν του λείπουν τ'αστερακια του?γίνε λοιπόν εσύ ένα αστεράκι..και τότε θα δείς πόσα έχει να σου εξομολογηθεί..και πόσα εσύ έχεις να του πείς..φιλάκια κοριτσάκι μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πραγματικότητα μου ξεπερνά κάθε φαντασία!

      “Τα όνειρα, συνήθως, προδίνουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν. Να ονειρεύεσαι! Κοίτα μόνο να έχεις σταμπάρει την έξοδο κινδύνου από τα όνειρα σου. Τότε σώζεσαι.Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτε δεν είναι στη ζωή το
      παν!” -A. Παπαδάκη

      Καλό βράδυ! :)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Πολλές φορές Λία μου με έχουν προδώσει τα όνειρά μου..έχω βιώσει απο τα 5 μου το χαμό του λατρεμένου μου πατέρα..με έκλεισαν σ'ένα σκληρό ιδιωτικο σχολείο και πέρασα πιεσικά και με πειθαρχία-γιαυτό ορκίστηκα και το έκανα πράξη να μη βάλω ποτέ τα παιδιά μου σε ιδιωτικό-που λες απο τα 18 μου κάνω συνεχώς όνειρα..μου έλειψε ο πατέρας αλλά τουλάχιστον με τη βοήθεια της μητέρας μου στάθηκα στα πόδια μου..λεω εγώ τώρα..πρώτα κάνουμε όνειρα και μετά βαδίζουμε..το όνειρο μας δείχνει το δρόμο..αν δεν τα πραγματοποιήσουμε,αν μας προδώσουν τα όνειρά μας τότε για μένα μία είναι η έξοδος κινδύνου..ο ίδιος μας ο εαυτός..να γίνουμε μαχητές..να θέτουμε δίχτυ αυτοπροστασίας σε ότι μας προδίδει,να προτάσσουμε τα θέλω μας και όχι τα ''πρέπει''..δηλαδή με άλλα λόγια τίποτα δεν μας χαρίζεται..εμείς μόνοι μας πορευόμαστε και με όνειρα και χωρίς..η λέξη αυτή είναι όνειρα ναί..όχι όμως στάση στα όνειρα..πάμε παρακάτω κοριτσάκι μου..σου είπα τώρα που με ξεμπέρδεψες θα με βαρεθείς..εσύ δεν με πίστεψες...Υ.Γ..Ναί είχα γραφτεί στο ιστολόγιό σου κάποια στιγμή..πέρασε ο καιρός έκλεισα απότομα τον Ιούλιο τη σελίδα μου λόγω προβλημάτων υγείας και δεν ανακοίνωσα στα μέλη μου ότι κάτι συμβαίνει..απλά είπα καλο καλοκαίρι..ξέχασα πολλά..ανάμεσα σ'όλα και το όνομα του blog σου..σήμερα που είδα το mail κατάφερα να μάθω το όνομα..σου στέλνω φιλάκια κούκλα μου..και δεν θα σε χάσω ποτέ..καληνύχτα γλυκιά σαν μέλι..

      Διαγραφή
    3. Είστε άξια που καταφέρατε και σταθήκατε μόνη σας στα πόδια σας!

      Όσο για τα "θέλω", δεν είναι πάντα για το καλό μας!
      Πολλές φορές τα "πρέπει" είναι οδοδείκτες και προστατεύουν περισσότερο από τα "θέλω" (το υποκείμενο του "θέλω" είναι το "εγώ"! Πόσο μη αρρωστημένο μπορεί να είναι το εγώ;!)

      Τίποτε δεν μας χαρίζεται! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

      "[...]Τελικά σκέφτομαι πως επανάσταση είναι να 'χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά. Να επιμένεις, ν' αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμα σου." -Α. Παπαδάκη

      Σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα προσπαθώ να πορεύομαι στην μικρή μου ζωή! :)

      Μία όμορφη μέρα εύχομαι!

      Διαγραφή
  3. Πολύ όμορφο...φαινόσουν από μικρή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε το μικρό αυτό ατσούμπαλο κειμενάκι μου! ^^
      Σε ευχαριστώ πολύ!!! :))

      Καλό μεσημέρι!

      Διαγραφή
  4. Και γιατί δεν είχε χρώματα?.. :(
    Μα, μα,
    ήσουν 7, πως δεν είχε χρώματα? :(
    Θα είχε σίγουρα, απλώς δεν τα πρόσεξες η
    ήσουν μικρή και δεν το θυμάσαι!.. :P :)

    Και κάπου παραπάνω διάβασα (τις χαζομάρες)
    που λες ότι σου λείπει η φαντασία! Μπορεί
    να σου λείπουν τα ερεθίσματα που θα σου
    διεγείρουν τη φαντασία, αλλά η φαντασία δε
    νομίζω ότι χάνεται, αφού την είχες τότε.. :)
    Ε όσο για τα ερεθίσματα, ψάξε λίγο, κάπου
    εκεί γύρω θα σου 'πεσαν, δε θα 'ναι μακριά.. :)

    Τώρα θυμήθηκα και εκείνη τη ζωγραφιά που μου
    είχες στείλει, που είχε κάνει ένα μικρό
    κοριτσάκι... ^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...
      όλα για κάποιο λόγο είναι έτσι όπως είναι! :)
      χαίρομαι που το παρατήρησες!
      όχι! περισσότερο πιστεύω ότι δεν είναι χρώματα!
      χμμ... ή μπορεί & να είχε, αλλά το μόνο "χρώμα" που διέθετε να ήταν το γκρι!
      γιατί αλλιώς πως να χαρακτηρίσεις κάτι που δεν έχει χρώματα! πως να είναι αυτό το κάτι χωρίς το χρώμα; πως να το περιγράψεις;! :/

      Ώστε έτσι εε..;;!! διαβάζεις τι γράφω παραπάνωω;;!! :pp
      Μάλλον έχεις δίκαιο!
      Θα ψάξω μήπως και τα βρω πουθενά! :)

      Την θυμάσαι..;!!! ^^
      πολύ χαίρομαι! :))

      Διαγραφή

Για να μην περπατώ μόνη...